Ik heb een foto van mijn opa Dirk in 1952. Ik kies hem om hoe ernstig hij kijkt, passend bij het verhaal dat hij vertelde.
Voor Mezza, het zaterdagmagazine van het AD, schreef ik de herinneringen van mijn grootvader op. Hij ging namelijk aan het werk als tweede kapitein op een sleepboot in de buurt van Zierikzee. Zijn herinneringen, en hoe die nu nog effect hebben, schreef ik hier op.
Scènes
Het is een klein verhaal, alleen zijn herinneringen, en wat het deed om ze omhoog te woelen. Minimale omgeving, niks over zijn zonen, bijzinnen over zijn vrouw, nauwelijks over nu. Bijzonder om het zo klein te houden. Ik koos voor een verhalende opzet, met nadruk op scènes. Die ene redding, die andere die deels faalde. De tranen. Dat betekende de niet-essentiële zaken wegsnijden. Erachter lag meer research. Ik bezocht de Koninklijke Bibliotheek in Den Haag, ging langs bij twee vestigingen van het Zeeuws Archief en zag veel kranten uit die tijd, boeken erover. Ja, mijn opa’s herinneringen waren indrukwekkend, maar door het lezen van zoveel verhalen, al die lijsten, al dat leed, leefde ik de afgelopen maanden even met die herinneringen.
Geef een reactie